Clausule 3 – Hoe u de definitie van “extra lage spanning” begrijpt

extra lage spanning: spanning geleverd door een bron in het apparaat die niet hoger is dan 50 V tussen geleiders en tussen geleiders en aarde wanneer het apparaat op nominale spanning wordt geleverd

Volgens de definitie van de EU-laagspanningsrichtlijn varieert de laagspanning van 50-1000V voor AC en 75-1500V voor DC. Overigens verdelen de meeste landen hoge en lage spanningen volgens deze spanningswaarde. Daarom zijn spanningen boven de bovengrens van het bereik hoge spanningen, en spanningen onder de ondergrens van het bereik zijn extra lage spanningen. De definitie hier in de norm maakt geen onderscheid tussen DC en AC. Houd er rekening mee dat hier alleen een spanningsnaam wordt gedefinieerd op basis van de spanningswaarde, en dat deze niet een bepaald deel van het laagspanningscircuit definieert. Omdat spanning relatief is, moet bij het meten van spanning de spanning tussen de twee uiteinden worden gemeten, dat wil zeggen dat de spanning een referentiepunt moet hebben, daarom vermeldt de norm de spanning tussen de draden en tussen de draden en de aarde.

De uitgangsspanning van gewone huishoudelijke alkalische batterijen, de werkspanning van het laagspanningscircuit na de transformator of het RC-verlaagcircuit op de besturingsprintplaat van gewone huishoudelijke apparaten, die allemaal kunnen worden gedefinieerd als extra lage spanning .

Zoals weergegeven in de onderstaande afbeelding voltooien R1 en C1 een spanningsreductiefunctie, zodat het circuit dat volgt op R1 en C1 kan worden gedefinieerd als een circuit met extra lage spanning.